Pandemi süreciyle çok uzak kaldık sanattan ve sanatçıdan... Bir ışık yakmalıydık tekrar sanata dair öğrencilerimizin ve bizlerin yüreklerinde. Fakat nasıl? Ekip yok, alt yapı yok, dekor, kostüm, aksesuar yok, her şeyden önce çalışmak için yeterli süre yok!... Elimizde sadece tecrübeler... Birden her şeyi kolaylaştıran, yol açan, fikir veren gerçek bir tiyatro aşığı reji asistanım Doç. Dr. Ayça Kartal çıktı sahneye... Ben hep imkânsız dedim kendisine... Çok zor... Yapamayız, olmaz, başaramayız! Başarısız olacak bir işe neden imza atmak ister ki insan? Başaracağız dedi Ayça Kartal tüm inancıyla!

Eksikleri kapattık, bulduk buluşturduk, sahnede olmayı yürekten isteyen, tüm gücüyle çalışan ve asla yorulmayan bir ekip kurduk. Başladık metni didiklemeye... Provalar ilerlerken, ekibin özverili çalışmalarıyla sahnelemek istediklerimin gerçek olduğunu görünce çok duygulandım haliyle... Her geçen provanın üzerine koyarak, birbirimize olan güveni arttırdık. Bence şartlar dâhilinde sahnede var olabileceğimiz en üst seviyeye geldik. Geldik ama, bireysel performanslarla değil, gerçek bir ekip çalışmasıyla geldik.

Öncelikle reji asistanım, arkadaşım, dostum Doç. Dr. Ayça Kartal'a, can hıraş sahnede koşturan sahne amirlerimiz Mehmet Rıfkı Baba ve Adem Kaplan'a, oyunun canlı müziklerini hiç usanmadan bizlerle çalışan ve koromuzu yöneten Öğr. Gör. Zeyneb Türkoğlu'na, ekibe sonradan katılan, fakat sanki ekip kurulmadan önce ekipte zaten olan ışık-ses ve teknik konularda kolumuz kanadımız Batuhan Karadaş ve Abdulbaki Dursun'a, kostümlerimizi tasarlayan ve diken canım eşim Meryem Öcal'a ve akşam dersten çıkıp her gün provalara koşa koşa gelen fedakâr, sahne aşığı oyuncularımıza sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum... İyi ki varsınız... İyi ki hep beraberiz... 🎉

Ve işte başlıyor Aklı Başında Deliler Kumpanyası... Işığınız ve alkışınız bol olsun, perdeleriniz hiç kapanmasın...Sanatla kalın!